Notice: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE in /home/dewegh/domains/deweghvanmeijlopseven.nl/public_html/modules/wbstats/class.count.php on line 115
De wegh van Meijl op Seven - De zuilen

De wegh van Meijl op Seven

De zuilen

Een monument voor de toekomst.

Plaatsen zuilWoensdag 24 september 2014 was het dan eindelijk zover. Op die dag werden over een afstand van ruim 21 km. tussen de dorpen Meijel en Sevenum tien basaltzuilen geplaatst met een onderlinge afstand van een Romeinse mijl (= 1478 m.) Zij illustreren de van oudsher beruchte ‘Wegh van Meijl op Seven’.

Deze basaltzuilen zijn afkomstig uit een groeve nabij het Duitse dorpje Bielstein, gelegen in het Westerwald niet ver van de stad Siegen. Alle zuilen zijn verschillend van lengte en diameter; ze staan ongeveer 125 cm. boven het maaiveld en wegen tussen de 700 en 1000 kilo per stuk. Met een mobiele kraan werden ze een voor een in een gat geplaatst en met beton stevig verankerd. Stevig genoeg zodat ze hier voor een hele lange tijd mogen blijven staan. Zie foto.
Kunstenaar Wouter Bouwman uit Nijkerk heeft zoveel mogelijk getracht deze wegwijzers zoals we die kennen  uit de Romeinse tijd qua vormgeving en uitstraling te benaderen en het resultaat mag er zijn. De graveringen in het keiharde basalt zijn zo authentiek mogelijk uitgevoerd en voorzien van de contouren van de Gouden Peelhelm, opgevuld met bladgoud. Beneden staat de tekst ‘de Wegh van Meijl op Seven’ in het oude Grieks-Romeinse lettertype. Op iedere zuil staan volgnummers van I tot en met X met een dubbele pijl wordt de richting aangegeven waarheen de route voert. Romeinen richtten zulke wegwijzers langs hun belangrijke heerbanen; hierop stonden de afstanden om reizigers de weg te wijzen naar hun belangrijkste plaatsen. Nu staan hier tien zuilen op een onderlinge afstand van een Romeinse mijl van 1478 meter. In de praktijk zijn de afstanden door moderne hindernissen hier en daar omgeleid en is de exacte afstand ruim 21 kilometer en voldoet hiermee aan de afstand van een halve olympische marathon. Samen vertellen deze zuilen een verhaal, een verhaal verpakt in een oude sage, de sage van de Wegh van Meijl op Seven.

Wat vertelt de sage van de Wegh van Meijl op Seven?
De sage vertelt wat lang geleden mogelijk aan deze weg is gebeurd; de sage verhaalt dat een ridder met zijn schildknaap door plaatselijke boeren in het veen is gedreven en vermoord.
Van deze sage bestaan twee varianten, een van monnik Johannus van Leliëndaal in 1761, op schrift gesteld en heruitgegeven door J.R.W. Sinninge in het Groot Noord-Brabants sagenboek, en de sage door historicus  A.F. van Beurden uit de serie van Limburgse sagen en legenden.
Heel bijzonder is dat deze laatste variant is uitgegeven in het blad ‘Buiten’ in het nummer van april 1910, juist zes weken voor de grote vondst van de Gouden Peelhelm in de Peel op 17 juni 1910.
Uiteraard is de sage door de eeuwen heen van vele varianten voorzien, maar de kern van het verhaal is blijven bestaan. Toen de Gouden Helm met hierbij veel andere vondsten aan het begin van de vorige eeuw (1910) uit het veen werden opgegraven was al snel een link gelegd tussen de oude sage en deze grote Peelvondst.

Waarom deze basaltzuilen langs de Wegh van Meijl op Seven?
Hoe kan een legende, sage of volksverhaal beter behouden blijven als door een tastbaar monument? Door de sage over de Wegh van Meijl op Seven met een zuilengalerij in te passen in het huidige landschap en hiermee  de Wegh van Meijl op Seven weer tot de verbeelding te brengen. Daarbij wordt geprobeerd een relatie te leggen tussen de geologie van het terrein en een reconstructie van feiten, getuigenverklaringen en overleveringen rond de bekende Peelvondsten. 
Aan de hand van de geologische situatie kan worden beredeneerd waar deze weg ongeveer heeft gelopen, weliswaar deels fictief omdat de juiste sporen voor het overgrote deel in het moderne landschap niet meer te reconstrueren zijn.
Bij de vondst van de Gouden Peelhelm in 1910 zijn naast de hele uitrusting van een hoge geplaatste officier ook vele andere vondsten te voorschijn gekomen, waaronder een compleet gezadeld paard, waarvan nog botresten en hoornen hoeven uit het veen tevoorschijn zijn gekomen.
Verder zijn grote hoeveelheden leer gevonden , o.a. een paar en vier losse schoenen, allemaal van een andere maat en model! Een klein deel van die vondsten is gelukkig samen met het leer en de schoenen in het Rijks Museum voor Oudheden (RMO)  te Leiden terecht gekomen. Helaas is een groot deel van de vondsten vooral door onkunde verloren gegaan. Adriaan Bos, directeur van de andere toenmalige veenontginner en concurrent Maatschappij Helenaveen heeft zich indertijd over een aantal vondsten ontfermd. Hij heeft ook enkele belangrijke vondsten beschreven in een brief die wordt bewaard in het RMO en is gedateerd op 9 december 1911. Jammer genoeg zijn de hierin vele door hem veilig gestelde voorwerpen niet meer traceerbaar. Dit was allemaal niet nodig geweest maar door de hooghartige houding van onderdirecteur Dr. J.H.  Holwerda jr. zijn ze niet in de collectie van het RMO terecht gekomen. Als de vondst op een professionele manier geborgen was, dan was het een uniek Romeins erfstuk dat zijn weerga in Europa niet kent, voor een groot gedeelte behouden gebleven.
Al deze beroemde Romeinse stukken zijn ongeveer 1700 jaar onder een praktisch luchtdicht afgesloten veendeksel geconserveerd gebleven en hadden nagenoeg in originele staat geborgen kunnen worden.
Zelfs resten van wollen stof en de gehele leren uitrusting van man en paard waren toen ze werden gevonden nog in een uitzonderlijk goede staat.
Het vele leer voelde zich in het zure Peelwater als in een loogbad van een leerlooierij helemaal thuis,

Boodschap voor de toekomst
Nooit eerder is er rond een archeologische vondst zoveel gediscuteerd over wat ooit de mogelijke toedracht is geweest: hoe zijn al deze waardevolle zaken in het veen van de Peel terecht zijn gekomen?
De basaltzuilen langs de Wegh van Meijl op Seven lijken op Romeinse wegwijzers en zullen altijd een aantrekkingskracht uitoefenen op mensen die er meer over willen weten.
Samen vormen ze een monument dat bezoekers en belangstellenden de geschiedenis over de beroemde Peelvondsten laat ontdekken. Een gebied dat in het begin van de vierde eeuw, toen de Gouden Helm hier in het moeras terecht kwam, nog een onafzienbaar en een gigantisch groot, ongerept veengebied was.
Het is geen recreatieve route in de zin van zoals u die gewend bent van bestaande wandelroutes, maar een weg met een diepgaand verhaal, die bezoekers mogen beleven en ontdekken.
De Wegh van Meijl op Seven met basaltzuilen is een blijvend monument voor geïnteresseerden die zich tot in de verre toekomst mogen afvragen wat het grote mysterie geweest kan zijn dat lang geleden aan deze weg heeft plaatsgevonden. 
Onontbeerlijk voor een deugdelijk verkenning is allereerst kennis van de geologische situatie van de Peel; verder dient men te beschikken over alles wat tot heden bekend is en mogelijk nog bekend wordt over het grote mysterie wat hier ergens langs deze route ooit is gebeurt.
In de nabije toekomst zal deze route bij het grote publiek steeds beter bekend worden.
Het zal altijd een tastbare herinnering blijven die herinnering oproept,  aan een gebeurtenis met een grote impact uit de Romeinse tijd.
Het hele project inclusief, aankoop, vervoer van en naar de werkplaats in Nijkerk, het graveren en plaatsen is uitgevoerd in eigen beheer,
Verder is er geen gebruik gemaakt van externe sponsering of  bijdragen uit subsidie fondsen, alle kosten voor zijn geheel voor rekening van de opdrachtgever.

Huub Kluijtmans Grashoek  november 2016

Limburger Woensdag 8 oktober 2014
Limburger Woensdag 8 oktober 2014
Canon "St. Willibrordusput en grenssteen te Meijel"
Canon "St. Willibrordusput en grenssteen te Meijel"


De zuilen
St. Wilbertsput, Zuil I, Zuil II, Zuil III, Zuil IV, Zuil V, Zuil VI, Zuil VII, Zuil VIII, Zuil IX, Zuil X.